Win-winsituatie in de Waalstad
Het kan niet verder uit elkaar liggen: het gedachtegoed achter het Monopolyspel en dat van de Nijmeegse Vincentius Vereniging. ‘Zelfverrijking’ tegenover menslievendheid. Toch zijn ze in Nijmegen innig met elkaar verbonden. Mede dankzij betrokken ondernemers.
Jan Diebels, eigenaar van twee kledingzaken in het centrum en oprichter van webshop I love Nijmegen, slaagde er vorig jaar in een Nijmegen-editie van Monopoly op de markt te brengen. Een project dat – daar had hij zich nogal op verkeken – enkele jaren in beslag nam. In plaats van het spel simpelweg aan zijn webshop toe te voegen, om het vervolgens af te vinken op zijn lijstje van ‘mooie aanwinsten voor I love Nijmegen’, wilde hij er iets meer mee. Het leek hem wel geinig om dat kapitalistische spel een sociale component te geven.
Dat is waar de Vincentius Vereniging om de hoek komt kijken. Jan: ‘Vanuit I love Nijmegen maken we periodiek donaties over naar Nijmeegse goede doelen. De Vincentius Vereniging had al eens een donatie van ons ontvangen, zodoende kende ik ze een beetje.’ Een bezoek aan de locatie waar de vereniging gehuisvest zit, deed hem echter de schellen van de ogen vallen. Jan: ‘Ik, en ik denk met mij veel andere mensen, associeerde de vereniging voornamelijk met de voedselbank. Tijdens mijn bezoek zag ik wat ze nog meer doen, en voor welke doelgroepen. Toen voelde die eenmalige donatie wat karig. Ik vroeg me af hoe ik ze nog meer kon ondersteunen.’
Het antwoord? Via Monopoly. En dus klopte Jan met het spelbord onder zijn arm aan bij NEC, poppodium Doornroosje, Van der Valk Hotel Nijmegen-Lent, Restaurant MANNA, Sanadome Hotel & Spa, Café St. Anneke en café De Derde Kamer: Jan: ‘Al deze locaties stonden al op het bord of kwamen terug op de kaartjes. Als Nijmeegse iconen mochten ze niet missen in het spel. Ik vroeg hen of ze wat wilden terugdoen voor die gratis reclame en wel specifiek voor de Vincentius Vereniging. Zonder uitzondering zeiden ze ‘ja’.’ En zo werd er grif gegeven. Voetbalkaartjes. Luxe diners. Concertkaartjes. Wellnessarrangementen. Geheel verzorgde overnachtingen. Meervoud, ja. De donateurs deden niet lullig en stelden elk meerdere donaties ter beschikking.
Van harte gegund
De Vincentius Vereniging is verguld met het initiatief van Jan. Linda van Aken, voorzitter van Vincentius: ‘De bevlogenheid van Jan is bijzonder. Net als zijn creatieve geest. Prachtig dat al die benaderde partijen zo ruimhartig doneren. Om er zeker van te zijn dat die donaties goed terechtkomen, laten we onze eigen achterban zelf bepalen wie zij nu zo’n hotelovernachting, uitgebreide lunch of een van die andere mooie geschenken gunnen. We ontvangen de prachtigste verhalen over mensen die het zelf niet makkelijk hebben, maar desondanks altijd voor anderen klaarstaan. Mensen op wie de wet van Murphy keer op keer van toepassing lijkt. Mensen die het kortom echt verdienen om in het zonnetje te worden gezet.’
Pim de Vries, Director of Marketing & Sales bij Sanadome, vond het initiatief van Jan om meerdere redenen mooi. Pim: ‘Ik kende Jan helemaal niet. Maar ik kon het erg waarderen dat hij zijn nek had uitgestoken met een Nijmegen-Monopolyspel. Het feit dat hij aan Sanadome niks voor zichzelf vroeg, maar zich inzette voor de Vincentius Vereniging vond ik super. Vanwege het lokale aspect en de doelgroep die je echt een uitje gunt, hoefden we niet lang na te denken. Ik ben ervan overtuigd dat we met onze donatie mensen iets geven, dat ook na hun bezoek aan het Sanadome positief doorwerkt.’
Dat weet Linda wel zeker: ‘Het is een pittige tijd voor onze doelgroep. In de tien jaar dat ik dit nu doe, is het nog nooit zo schrijnend geweest. Mensen krijgen klap op klap. Dit soort initiatieven, totaal onverwacht en zo breed gedragen door Nijmeegse ondernemers, laat mensen de narigheid even vergeten en geeft hen weer wat vertrouwen.’
Oog voor elkaar
Hoe kijkt Jan zelf terug op deze succesvol gelegde verbinding? ‘Het is belangrijk dat we ons ervan bewust blijven dat er mensen zijn die het gewoon verdomd moeilijk hebben. Als je als ondernemers gezamenlijk iets kunt doen waarmee je het leven voor hen wat lichter kunt maken, dan doe je dat. Daar hoef je eigenlijk niet over na te denken. Ik weet dat veel ondernemers nog steeds naweeën hebben van corona en flink met hun energiekosten hebben lopen stoeien. Alsnog zijn zij oog voor een ander blijven houden. Natuurlijk kun je niet heel de wereld veranderen, maar je ziet het: lokaal kun je wel degelijk verschil maken.’